Wheelgranny's Gedichten  

Ik heb vaak gedichten geschreven op bijzondere momenten in mijn leven!

Ik wil hier zo af en toe een gedichtje plaatsen. 

Deze keer plaats ik een gedicht uit 1984. 

TWIJFEL AAN MEZELF EN ANDEREN ?           NEE……….. !!!

Oh God, wat doet ‘t het zeer.
Ik ben weer eens gekwetst.
Door wie nu toch weer?
Wie heeft er over mij gekletst?
Welke mensen doen dat steeds?
De mensen, van wie ik zo houd?
Is mijn liefde voor hen soms sleets?
Of… heb ik teveel op hen gebouwd?

Soms lijkt het alsof ze me openscheuren
en word ik door anderen geleefd.
Of… kan mij dit alleen gebeuren
bij iemand die OOK OM MIJ GEEFT?
Als ik daarvan probeer uit te gaan,
voel ik het kwetsen alsof men mij kust.
Ook weet ik waar ik moet staan
en kom ik tenslotte tot rust.

Negatief denken wil ik dus niet,
maar ik wil op het positieve ingaan.
Dan pas voel ik me ’n hele Piet
en kan ik de wereld aan!
Liefde en warmte kan ik dan geven
aan ieder, die dat wil ontvangen.
Dit is toch de zin van ons aardse leven.
Meer kan en mag ik niet verlangen!

TONNIE
1-9-84